Gedicht 11

 

Radeloos

Je hebt me zóveel pijn gedaan
me zó vaak alleen laten staan.
Je hebt me ook wel liefde gegeven
me vaak fijne uren laten beleven.

Moet ik nu van je houden of je haten?
Ik voel me zo op mezelf verlaten.
Haten zal ik je echter nooit
maar de liefde is wel stuk gegooid.

Ik kon geen eigen leven leiden
dat deed jij wel...voor ons beiden
In de loop der tijd
ontnam jij mij steeds meer mijn persoonlijkheid
Jij drukte steeds jouw stempel op mij
liet me nooit eens een beetje vrij.

Nu ben ik wakker en kom op voor mezelf
zodat ik niet het onderspit delf.
Tja, nu heb je spijt en wil je mijn liefde terug
maar helaas, dat gaat niet zo vlug
Ik weet zelf niet meer wat ik voel
ik weet soms zelfs niet eens wat ik bedoel.

Is mijn liefde voor jou echt dood
of is de liefde slechts in nood?
Je slaat je armen om me heen...
ik voel niets en blijf gewoon alleen
Ik zie hoe jij nu lijdt
Je voelt je schuldig, hebt zo'n spijt
Mijn hart loopt over van medelijden
hoe kan ik het zo moeilijk maken voor ons beiden....

Er zijn momenten dat ik naar je kijk
en dan bijna voor je tranen bezwijk
Maar ik wil....nee, kán niet meer in jouw schaduw leven
ik kan je niets meer van mezelf geven
Eens was alles tussen ons zo goed
nu weet ik niet eens hoe ik je helpen moet

Wáár is mijn liefde voor jou gebleven?
Is die samen met mijn tranen weg gedreven?

Ik zoek zo hard om het terug te vinden
zodat ik me weer met jou kan verbinden.

 

 

Terug naar Gedichten Index