|
Gehandicapt
"Lieverd", zei mijn
moeder...."jij bent uniek".
"Nee mam", antwoordde ik, "ik heb een handicap en ben dus ziek".
Ze schudde haar hoofd en schoot in de lach
Vertelde me dat ik het dus helemaal verkeerd zag.
Vol aandacht luisterde ik naar haar.
We hadden even alleen maar oog voor elkaar.
Ze zei: "Altijd als ik tegen iemand praat
Wéét ik dat elk woord het ene oor in en het andere oor uitgaat.
Ze hóren me wel.....maar luisteren niet.
Dat is een vorm van doofheid, die men niet ziet.
Heb ik problemen of heb
ik verdriet
Dan is er niemand die dat zomaar ziet.
Ze kijken wel........ maar zíen het niet
Dat is dus een vorm van blindheid,
waar het grootste deel van de mensen aan lijdt.
Ze behandelen jou als was
je geestelijk gestoord...een gek
Dát mijn kind...is pas een gebrek.
Ze proberen zelfs voor je te denken
en hebben niet door dat ze je daarmee krenken.
Je bent bij je volle verstand
en tóch laten ze je staan aan de kant.
Ze mijden je liever dan dat ze even vragen
welke ziekte jou zo is komen plagen.
Bekeken ze jou nou eens
met andere ogen,
zouden ze respect hebben voor je doorzettingsvermogen.
Sommige dingen kosten jou moeite en grote inzet,
maar het zijn dingen die je ook zonder hulp wel redt.
Oké...sommige dingen doe je misschien wat minder snel
Maar door te knokken kóm je er altijd wel.
Ook mij kan het mateloos
irriteren
dat men een handicap zo verkeerd kan interpreteren.
Gehandicapt zijn betekent niet dat je gek bent,
Je hebt gewoon een lichaam met een mankement.
Maar in dat gehandicapte lijf zit een geweldig mens..........JIJ
Ondanks je ziekte ben je er gewoon altijd, voor je vrienden en voor
mij"
En zo opende mijn moeder
mijn ogen..
Er is immers niks mis met mijn denkvermogen.
Dus ga ik maar door met filosoferen
dat de mensen mij, ondanks mijn handicap, zullen waarderen.
Misschien kan ik er zelfs
nog een paar leren
dat niet mijn handicap, maar hún handelen mij kan isoleren. |
